Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΛΑΤΕ
ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ 
ΜΑΖΙ ! 

(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ)

ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΓΙΑ ΜΕΛΕΤΗ

• ΒΙΒΛΙΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
  
• ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
• ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
  
• ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
• ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ
• ΤΡΙΩΔΙΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
• ΤΡΙΩΔΙΟ ΣΚΙΤΣΟ
• ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΚΙΤΣΟ

• Η ΖΩΗ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ(ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΝΤΟΛΕΣ)
• ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ
• ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
• ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
• ΚΡΙΤΕΣ
• ΠΡΟΦΗΤΕΣ
• ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

• 1.ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Η δημιουργία του κόσμου
• 2.ΗΜΕΡΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
• 3.Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ "ΚΑΤ'      ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΙΝ"
• 4.ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΕΛΙΟ,ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ, ΑΜΑΡΤΙΑ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ(POWER POINT)

• ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 
• Χαιρετισμοί της Παναγίας - Ακάθιστος Ύμνος - Τι σημαίνουν
• ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
• ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
• ΤΡΙΩΔΙΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
• ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΡΓΑΣΙΑ

Να παρακολουθήσετε το βιντεάκι με τον μπάρμπα Πανώφ και να απαντήσετε στις παρακάτω ερωτήσεις:

1. Να γράψετε σύντομη περίληψη της ιστορίας του μπάρμπα Πανώφ.

2. Τι σας έκανε περισσότερο εντύπωση σε αυτή την ιστορία; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.

3. Ποιο ή ποια πιστεύετε ότι είναι τα ηθικά διδάγματα της ιστορίας; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.

Οι απαντήσεις να σταλούν το αργότερο μέχρι 8 Ιανουαρίου με μήνυμα από την πλατφόρμα e-me ή στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο: michris@sch.gr

ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ:

ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΓΙΑ ΜΕΛΕΤΗ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Εδώ μπορείτε να βρείτε το βιβλίο σας σε ψηφιακή μορφή.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ 

ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

• Επανάληψη της ύλης της α΄γυμνασίου 
                   στα θρησκευτικά                        

          Αναδημοσίευση από: Θεολόγος.gr 

Η Αγία Γραφή:  

Η συνάντηση Θεού και ανθρώπου

καταγράφεται σε κείμενα

       Αρχίζοντας τη φοίτησή σας σε μια νέα σχολική κοινότητα, το Γυμνάσιο, βρίσκεστε μπροστά σε πολλές αλλαγές και νέες απαιτήσεις. Για να μεταμορφώσετε αυτήν τη νέα πραγματικότητα σε πολύτιμη εμπειρία, θα χρειαστείτε έμπνευση, δύναμη, καλή οργάνωση και, το κυριότερο, ενότητα και πνεύμα συνεργασίας. Να είστε όλοι μαζί! Ο καθένας για όλους και όλοι για τον καθένα σε αυτό το καινούριο ταξίδι που αρχίζει φέτος. 

       Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεμελιώνεται στην Αγία Γραφή. Εκεί καταγράφονται οι εμπειρίες της συνάντησης Θεού και ανθρώπου. Μέσα στα πολύτιμα κείμενά της, μαθαίνουμε για τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός δρα μέσα στην ιστορία του ανθρώπου, προσφέροντας ζωή!    

    Στη θεματική αυτή ενότητα, αρχικά θα μοιραστείτε τις δικές σας εμπειρίες στη νέα φάση ζωής που αρχίζετε. Αυτό θα βοηθήσει στη συνέχεια να κατανοήσετε ορισμένα βασικά ερωτήματα που μας παρουσιάζει η Αγία Γραφή. 

iv. Μια καινούρια ματιά… στο «αλφαβητάρι» της Εκκλησίας!

Φέτος, στο Μάθημα των Θρησκευτικών, θα συναντήσεις ορισμένα θέματα, τα οποία ήδη σου

είναι γνωστά από τις τάξεις του Δημοτικού. Και, μάλλον, είναι για σένα εύλογο το ερώτημα:

Για ποιον λόγο να μελετήσω και πάλι τα ίδια; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Τώρα, που έχεις

μεγαλώσει, μπορείς να βλέπεις τα ίδια πράγματα με μια διαφορετική ματιά. Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, είναι μία περιήγηση σ’ ένα… ταξίδι, στο οποίο περιγράφεται η συνάντηση Θεού και ανθρώπου. Αν και έχεις ακούσει αρκετά για τις «περιπέτειες» αυτού του ταξιδιού, τώρα μπορείς να τις διαβάσεις ξανά εμβαθύνοντας περισσότερο. Μην διστάσεις, λοιπόν, να γνωρίσεις εκ νέου το «αλφαβητάρι» της Εκκλησίας. Αξίζει τον κόπο, γιατί θ’ ανακαλύψεις κάτι καινούριο, κάτι που σου ήταν άγνωστο πρωτύτερα…

2. Ο Θεός συναντά τον άνθρωπο. Οι εμπειρίες της συνάντησης καταγράφονται στις βιβλικές διηγήσεις. 

      Όπως είδαμε στην προηγούμενη διδακτική ενότητα, ο άνθρωπος διψά να γίνει παντοδύναμος, να αποκτήσει κάτι το θεϊκό μέσα του, να γίνει κάτι σαν τον Θεό και, επίσης, να κατακτήσει την απόλυτη ευτυχία. Στις αναζητήσεις αυτές του ανθρώπου, η Αγία Γραφή δίνει απαντήσεις, ο οποίες αποτελούν, πραγματικά, μια απρόσμενη έκπληξη! 

     Στην Αγία Γραφή περιγράφεται ένα μεγάλο και συναρπαστικό Ταξίδι. Είναι μια πορεία γεμάτη εκπλήξεις ή μάλλον μία συν­οδοιπορία του Θεού με τους ανθρώπους.  Στο πλαίσιο αυτής της συμπόρευσης ο άνθρωπος βιώνει την παρουσία του Θεού μέσα στην ιστορία. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες! 

      Η περιπέτεια ξεκινά με το ταξίδι του Αβραάμ, ο οποίος αποχωρίζεται την πατρική του εστία, και μαζί με τη γυναίκα του, τη Σάρρα του, «ανοίγεται» σε άγνωστα και ξένα μέρη, έχοντας μοναδικό όπλο την πίστη και την αφοσίωση σ’ έναν Θεό, ο οποίος συνομιλεί μαζί του και εκείνος Τον αναγνωρίζει και Τον ευχαριστεί ως πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο. Το Ταξίδι της Βίβλου φτάνει σ’ ένα σημείο κορύφωσης με το Βιβλίο της Αποκάλυψης, για να συνεχιστεί μέσα στη ζωή της ίδιας της Εκκλησίας.


Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα ορισμένα στοιχεία:

     Η συγγραφή της Παλαιάς Διαθήκης διήρκεσε περίπου μια ολόκληρη χιλιετία μέχρι να γεννηθεί ο Κύριος Ιησούς. Πρόκειται για κείμενα στα οποία «καθρεπτίζονται οι συγκρούσεις και οι αντιφάσεις της ζωής – όπως π.χ. η ζήλια και ο φθόνος του Κάιν απέναντι στον Άβελ. Τέτοιες καταστάσεις, που οδηγούν σε συγκρούσεις, μάλλον μάς είναι γνωστές από την καθημερινότητα στο σχολείο, αλλά και τη σχέση μας με τους άλλους.           Επίσης, η Παλαιά Διαθήκη, γνωστή και ως «Πρώτη Διαθήκη», αποκαλύπτει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή του ανθρώπου, γεμάτη ρίσκο και κινδύνους. Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να αντιμετωπίσει μόνος τον πόνο και τον θάνατο. Και ακριβώς για τον λόγο αυτό, χρειάζεται να συνδέσει τη ζωή του με την πηγή της ζωής, τον ελευθερωτή Θεό, όπως ακριβώς ένα κινητό, όσο εξελιγμένο κι αν είναι, πρέπει να φορτισθεί για να μπορεί να λειτουργήσει. 

       Το πρώτο χρονολογικά βιβλίο της Καινής Διαθήκης (Α’ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Θεσσαλονικείς) συγγράφηκε περίπου το 50 μ.Χ. στην Κόρινθο, ενώ το τελευταίο (η Αποκάλυψη) στα τέλη του 1ου αι. Το κεντρικό σημείο αναφοράς στην Καινή Διαθήκη είναι η παρουσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού στη γη. Αυτή πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο της βασιλείας του πρώτου Ρωμαίου αυτοκράτορα, του Οκταβιανού Αυγούστου (27 π.Χ. ­ 14 μ.Χ.). Για σαρανταένα ολόκληρα χρόνια αυτός ο αυτοκράτορας έφερε τη γαλήνη, την τάξη, το αίσθημα της ασφάλειας, καθώς και κάποια ευημερία σε μια αυτοκρατορία πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική και «παγκοσμιοποιημένη». 

      Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές συνθήκες δεν συγκινούσαν τον απλό άνθρωπο, ο οποίος, ζώντας σε μεγάλες πόλεις, ερχόταν αντιμέτωπος μ’ ένα περιβάλλον ηθικής και οικονομικής εξαθλίωσης, διότι η ιδιοκτησία της γης είχε μαζευτεί στα χέρια των ολίγων. Ο άνθρωπος της καθημερινότητας ένιωθε ένα τεράστιο κενό μέσα στην ψυχή του. 

      Μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο, ο Ιησούς Χριστός φέρνει κάτι ολότελα καινούριο και επαναστατικό: προσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να απαλλαχτεί από τον φόβο του θανάτου και την απόγνωση, δωρίζοντάς του τον καινούριο κόσμο της Βασιλείας του Θεού, την Εκκλησία, το ίδιο Του το Σώμα.

Η Εκκλησία, όπως δηλώνει η ετυμολογία της λέξης, αποτελεί μια πρόσκληση, μια «έκκληση». Για ποιο πράγμα; Είναι πρόσκληση και έκκληση για έξοδο από τον εγωισμό μας∙ μια έξοδος που έχει ως στόχο να συναντήσουμε τον προσωπικό Θεό και να αγκαλιάσουμε τον συνάνθρωπό μας και την κτίση ολάκερη.

Η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, δεν είναι απλώς μια θρησκεία, δηλαδή δεν προσπαθεί να ικανοποιήσει τον ευσεβή πόθο του ανθρώπου να συναντήσει κάτι ή κάποιον που υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ούτε επίσης αποτελεί όπιο, δηλαδή το παυσίπονο ενός ετοιμοθάνατου που υποφέρει∙ πολύ περισσότερο η Εκκλησία προσφέρει στον άνθρωπο το φάρμακο της αθανασίας, όπως θα δούμε σε επόμενες ενότητες. 

        Η Εκκλησία τοποθετεί την Αγία Γραφή πάνω στα άγια λείψανα των μαρτύρων της, εκεί που το ψωμί και το κρασί «μεταμορφώνονται» σε Σώμα και Αίμα του Ιησού Χριστού. Πριν τη Θεία Κοινωνία, ο «λόγος του Λόγου» της μεταμορφώνει και αυτός τις ζωές μας, μεταγγίζοντας αληθινή ελπίδα.

 Πηγή: Σωτήριος Δεσπότης / Νικόλαος Παύλου / Αθανάσιος Στογιαννίδης, Θέματα από την Αγία Γραφή. Α’ Εκκλησιαστικού Γυμνασίου (υπό έκδοση), σσ. 7­10.


ii. Ο Θεός δρα μέσα στην ιστορία

        Η Βίβλος είναι γεμάτη αφηγήσεις και περιπέτειες! Στα κείμενά της δεν θα πάρουμε απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο Θεός∙ αυτό το οποίο κατά κύριο λόγο μαθαίνουμε μέσα από τη Βίβλο, είναι το πώς δρα ο Θεός. Έτσι, βλέπουμε ότι ο Θεός είναι φίλος του ανθρώπου (φιλάνθρωπος) και του χαρίζει την ελευθερία από κάθε τι που τον σκλαβώνει.           

  Οι αφηγήσεις της Βίβλου χαρακτηρίζονται ως δραματικές, διότι περιγράφουν γεγονότα τα οποία εκτυλίσσονται με απρόσμενο τρόπο, δηλαδή έχουν κατάληξη που δεν την περιμένουμε. Αρκετές φορές οι αφηγήσεις δεν έχουν ευτυχές τέλος (happy end), ενώ άλλοτε προσκαλείται ο ίδιος ο αναγνώστης να συμπληρώσει ή και να πραγματοποιήσει το τέλος της αφήγησης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει π.χ. στο βιβλίο του Ιωνά, στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο και στις Πράξεις. Επίσης, υπάρχουν και περικοπές που διαθέτουν όχι έναν, αλλά πολλούς Επιλόγους, όπως π.χ. το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
      Ανεξάρτητα από την ποικιλία αυτή, η συγγραφή και η ανάγνωση των βιβλικών διηγήσεων έχει πάντοτε έναν μοναδικό σκοπό: Να συνειδητοποιήσουμε ως μέλη της Εκκλησίας δύο πράγματα: πρώτον, ότι η παρουσία του Θεού στη ζωή μας αποτελεί το σπουδαιότερο δώρο, που μας χαρίστηκε χωρίς κανένα αντάλλαγμα, από ανεξάντλητη αγάπη για εμάς∙ και δεύτερον ότι, επειδή έχουμε λάβει το δώρο αυτό, οφείλουμε να γίνουμε ευεργέτες των συνανθρώπων μας. 

      Με ποιον τρόπο; Με το να αγωνιζόμαστε ενάντια σε οτιδήποτε καταστρέφει τον άνθρωπο και την κτίση, χαρίζοντας απλόχερα τη συμπαράστασή μας στους αδυνάτους αυτού του κόσμου, διότι πάνω τους αντικρίζουμε μοναδικές Εικόνες του Χριστού.

iii. Στις βιβλικές διηγήσεις ο Θεός διαλέγεται με τον άνθρωπο

      Η Βίβλος δεν αποτελεί έναν κουραστικό μονόλογο του Θεού. Απεναντίας, σε αυτήν κυριαρχεί, από την αρχή μέχρι το τέλος της, το στοιχείο του διαλόγου. Ο διάλογος αυτός έχει ως σημείο αφετηρίας τον ίδιο τον Θεό, καθώς Εκείνος δημιουργεί τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή δική Του. Και επειδή ο άνθρωπος «εικονίζει» τον τριαδικό Θεό, για τον λόγο αυτό μπορεί να επικοινωνεί μοναδικά με τον Δημιουργό του και τον «άλλον».        

  Η πρόσκληση του Θεού για διάλογο διέπει όλη την Αγία Γραφή. Στην καρδιά αυτής της πρόσκλησης βρίσκεται πάντοτε ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος λαμβάνει σάρκα και οστά, γίνεται άνθρωπος για χάρη του ανθρώπου, συνομιλεί μαζί του, διδάσκει, θαυματουργεί, σταυρώνεται, πεθαίνει και ανασταίνεται. Μέσα στα βιβλία της Αγίας Γραφής ο αναγνώστης συναντά τους ανθρώπους να διαλέγονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους: Άλλοτε, αντιλαλούν οι κραυγές διαμαρτυρίας προς τον Θεό για την αδικία που φαίνεται να θριαμβεύει∙ άλλοτε, παρατηρούνται στιγμιότυπα έντονης διαφωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστών, όπως π.χ. το 2ο κεφάλαιο της επιστολής Προς Γαλάτας, όπου ο Παύλος επιπλήττει τον Πέτρο. 

iv. Ο ρεαλισμός των βιβλικών διηγήσεων

    Διαβάζοντας τα κείμενα της Βίβλου, διαπιστώνει κανείς ότι τα πρόσωπα δεν παρουσιάζονται συνήθως χαμογελαστά και «μακιγιαρισμένα», όπως κατά κόρον συμβαίνει στους μεγάλους αστέρες του κινηματογράφου και πολλούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

      Οι «ήρωες» της Αγίας Γραφής (όπως ο Δαβίδ και ο Απόστολος Πέτρος) παρουσιάζονται με μεγάλες πτώσεις αλλά και ανατάσεις. Τα πρόσωπα, λοιπόν, σκιαγραφούνται όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα, χωρίς ωραιοποιήσεις αλλά και χωρίς να αποκρύπτεται τίποτα, ούτε τα ελαττώματα αλλά ούτε και τα προτερήματα.

3. Η Αγία Γραφή: μια ολόκληρη βιβλιοθήκη

i. Τα μέρη της Αγίας Γραφής

     Ανοίγοντας την Αγία Γραφή, βλέπουμε ότι πρόκειται για δύο αχώριστα ενωμένες συλλογές βιβλίων, μία αρχαιότερη και μία νεότερη: την Παλαιά Διαθήκη, που αποτελείται από 49 βιβλία, και την Καινή Διαθήκη, από 27. Σήμερα, όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη διαθήκη, εννοούμε την «τελευταία θέληση» κάποιου ανθρώπου. Στη Βίβλο, όμως, η λέξη «διαθήκη» έχει την έννοια της συμφωνίας του Θεού με τους ανθρώπους. 

      Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης μιλούν για την παλαιότερη συμφωνία που έκλεισε ο Θεός μ’ ένα λαό, τον Ισραήλ, πριν τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο. Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης κάνουν λόγο για τη νεότερη συμφωνία και σχέση που πραγματοποίησε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός με όλους τους ανθρώπους. 

       Επειδή η χριστιανική Εκκλησία από πολύ νωρίς συνειδητοποίησε τη σημασία αυτών των κειμένων για τους πιστούς, φρόντισε να τα διαφυλάξει. Έτσι, ύστερα από μακροχρόνιες συζητήσεις συνέθεσε γύρω στον 3ο αι. μ.Χ. έναν «κλειστό» κατάλογο των βιβλίων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, στον οποίο δηλαδή κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει ή να προσθέσει κάτι. Η συλλογή αυτών των 76 βιβλίων αποτελεί τον Κανόνα της Αγίας Γραφής
Η λέξη κανών στα ελληνικά σημαίνει το εργαλείο με το οποίο ελέγχεται η ευθυγράμμιση μιας επιφάνειας ή μιας γραμμής. Άλλωστε κανόνα λέγαμε και τον χάρακα. Σημαίνει επίσης ό,τι χρησιμοποιείται ως πρότυπο για την εκτέλεση ενός έργου.

ii. Η ενότητα Παλαιάς και Καινής Διαθήκης

      Γιατί άραγε τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, οι ιερές δηλαδή γραφές του ισραηλιτικού λαού, είναι και για τους χριστιανούς ιερά; Γιατί περιέχονται στη χριστιανική Αγία Γραφή αχώριστα δεµένα µε τα βιβλία της Καινής Διαθήκης;

       Πρώτα πρώτα χρειάζεται να µην ξεχνάµε πού στηρίζουν την πίστη τους οι χριστιανοί: στο γεγονός ότι ο Θεός φανερώθηκε στον κόσµο για να σώσει τους ανθρώπους∙ δηλαδή να τους φανερώσει την αλήθεια, να τους θεραπεύσει από το κακό και να δώσει αληθινό νόηµα στη ζωή τους. Αυτή η φανέρωση (= Αποκάλυψη) έγινε για πρώτη φορά στα πολύ παλιά χρόνια σ’ έναν άνθρωπο, τον Αβραάµ. Μ’ αυτόν ο Θεός έκλεισε την πρώτη συµφωνία σωτηρίας (= Διαθήκη).

       Στη συνέχεια η Διαθήκη κλείστηκε όχι µόνο µε τον Αβραάµ και τους απογόνους του, αλλά και µ’ όλο το λαό που προήλθε απ’ αυτούς, τον Ισραήλ (= Παλαιά Διαθήκη). Στον Ισραήλ ο Θεός έδωσε τις µεγάλες υποσχέσεις για τη σωτηρία των ανθρώπων. Και µε τον Ισραήλ προετοίµασε τον κόσµο να δεχτεί και να καταλάβει τον Χριστό. Όλη αυτή η µακραίωνη πορεία και προετοιµασία περιγράφεται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, απ’ όπου προέρχονται τα φετινά µας µαθήµατα. Μέσα στον ισραηλιτικό λαό γεννήθηκε και έζησε και ο Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός έκλεισε µια νέα συµφωνία σωτηρίας µε τους ανθρώπους (= Καινή Διαθήκη). Όχι πια µόνο µε τον ισραηλιτικό λαό, αλλά µε όλους τους λαούς της γης. Έτσι, η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάµ για τη σωτηρία του κόσµου εκπληρώθηκε και η Παλαιά Διαθήκη ολοκληρώθηκε.

        Στο σηµείο αυτό χρειάζεται να εξηγήσουµε και κάτι άλλο. Ο Χριστός µε τη διδασκαλία και τη ζωή του ερµήνευσε στους ανθρώπους τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης. Τους έκανε να δουν τα παλιά µε καινούρια µάτια. Για να το καταλάβουµε καλύτερα αυτό, µπορούµε να φανταστούµε ότι καθόµαστε στο µισοσκότεινο δωµάτιό µας, που το γνωρίζουµε σπιθαµή προς σπιθαµή, και ξαφνικά µπαίνει µέσα λαµπρό το φως του ήλιου. Τα χρώµατα ζωντανεύουν και µπορούµε να δούµε και την παραµικρή λεπτοµέρεια. Ταυτόχρονα, όλα µοιάζουν σαν καινούρια!     

             Έτσι έγινε κι όταν ο Χριστός ήρθε στη γή. Η Παλαιά Διαθήκη «φωτίστηκε» από τη διδασκαλία Του και τη ζωή Του αλλιώς. Γι’ αυτό οι χριστιανοί µπόρεσαν να ανακαλύψουν στην Παλαιά Διαθήκη καινούριες αλήθειες και µηνύµατα (πέρα απ’ αυτές που αναγνωρίζει ο Ιουδαϊσµός). Ως χριστιανικό βιβλίο, λοιπόν, η Παλαιά Διαθήκη κατέχει σηµαντική θέση στη λατρεία της Εκκλησίας. Στις ακολουθίες διαβάζονται κείµενά της. Πολλοί ύµνοι αναφέρονται σε πρόσωπα και γεγονότα που βρίσκουµε στις σελίδες της. Στην εικονογράφηση των ναών συναντάµε πολλά θέµατά της.

iii. Μιλώντας για τη θεοπνευστία των κειμένων της Αγίας Γραφής

          Συχνά ακούµε να λέγεται ότι η Αγία Γραφή, άρα και η Παλαιά Διαθήκη, είναι ένα βιβλίο θεόπνευστο. Αυτό βέβαια δε σηµαίνει ότι ο Θεός «φώναξε» από τον ουρανό ή ψιθύρισε «στο αυτί» κάποιων ανθρώπων. Τι εννοούµε, λοιπόν, λέγοντας ότι ο Θεός ενέπνευσε τους ανθρώπους;

        Εννοούµε ότι µίλησε στις καρδιές τους, εκεί όπου ο άνθρωπος παίρνει ελεύθερα αποφάσεις και τίποτε δεν µπορεί να του επιβληθεί µε τη βία. Τους φανέρωσε (= αποκάλυψε) αλήθειες που µόνοι τους οι άνθρωποι δεν θα µπορούσαν να καταλάβουν: ότι ο Θεός είναι ένας και κυρίαρχος όλου του κόσµου, ποιο είναι το καλό και το κακό, πώς να φέρονται ο ένας στον άλλο, πώς να φροντίζουν την πλάση όλη, ποιος είναι ο προορισµός των ανθρώπων και του κόσµου. Και το πιο σπουδαίο: µε ποιον τρόπο ο άνθρωπος σχετίζεται µε τον Θεό. Όλα αυτά είναι οι θεόπνευστες αλήθειες που ο Θεός φανέρωνε σταδιακά μέσα από τα γεγονότα της ιστορίας του ισραηλιτικού λαού.

Β’ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Θεός και άνθρωπος στην Ορθόδοξη Παράδοση: μια σχέση ζωής

       Η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το νόημα και το σκοπό της ζωής του ανθρώπου θεμελιώνεται στην Αγία Γραφή. Μέσα από τις διηγήσεις της μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Ποια σημασία, όμως, έχει για την Ορθόδοξη Εκκλησία αυτή η τόσο σημαντική αλήθεια; Στις σελίδες που ακολουθούν θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε την απάντηση!

           Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας. […] Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. […] Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο∙ όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι, που σας το λέγω. […] Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή.

     Ζωή χωρίς τον Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Ο Χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. […] Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός. […] Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. […] Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. […] Όποιος θέλει να γίνει Χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάεις. Ν’ αγαπάεις και να πονάεις. Να πονάεις γι’ αυτόν που αγαπάεις. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο.                                       Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι.

5. Ο άνθρωπος ως κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού δημιουργία

i. Ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού: «καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», Γεν 1. 26­28

             Μετά είπε ο Θεός: «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση, κι ας εξουσιάζει στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά, στα ζώα και γενικά σ’ όλη τη γη και στα ερπετά που σέρνονται πάνω σ’ αυτήν». Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του την εικόνα, «κατ’ εικόνα Θεού» τον δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα. Τους ευλόγησε και τους είπε: «Να κάνετε πολλά παιδιά, ώστε να πολλαπλασιαστείτε, να γεμίσετε τη γη και να κυριαρχήσετε σ’ αυτήν. Να εξουσιάσετε στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά και σε κάθε ζώο που κινείται πάνω στη γη».

ii. «ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς», Γεν 1, 27)

Ο Κύριος ο Θεός είπε: «Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος. Θα του φτιάξω έναν σύντροφο όμοιο μ’ αυτόν». Τότε ο Κύριος ο Θεός τον έριξε σε βαθύ ύπνο κι αποκοιμήθηκε∙ πήρε μία από τις πλευρές του και τη θέση της τη συμπλήρωσε με σάρκα. Μετά, από την πλευρά που πήρε από τον Αδάμ, σχημάτισε μια γυναίκα και την οδήγησε σ’ αυτόν. Τότε ο Αδάμ είπε: «Αυτό επιτέλους είναι κόκαλο από τα κόκαλά μου και σάρκα από τη σάρκα μου. Γυναίκα αυτή θα λέγεται, γιατί απ’ τον άντρα προήλθε».

Στα εβραϊκά το όνομα «Αδάμ» σημαίνει χοϊκός, ενώ «Εύα» σημαίνει ζωή.

        Η ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα Διότι είμαστε, έλεγε η αγία Ιουλίττα, από το ίδιο φύραμα με τους άνδρες. Έχουμε πλαστεί όπως και αυτοί, σύμφωνα προς την εικόνα του Θεού. Από τον Κτίστη η γυναίκα έγινε έτσι, ώστε εξίσου με τον άνδρα να δέχεται την αρετή. Και πράγματι, δεν είμαστε σε όλα συγγενείς με τους άνδρες;  Διότι για την κατασκευή της γυναίκας δεν ελήφθη μόνον η σάρκα, αλλά και «οστούν εκ των οστέων». Επομένως, η σταθερότητα, η δύναμη και η υπομονή δόθηκαν και σε μας από τον Δεσπότη εξίσου με τους άνδρες.   Μ. Βασιλείου

iii. Ο άνθρωπος υπάρχει μόνο όταν αγαπάει και αγαπιέται! (Γαλ 5, 13­15)

      Ο Θεός, λοιπόν, αδελφοί μου, σας κάλεσε για να ζήσετε ελεύθεροι. Μόνο να μη γίνει η ελευθερία αφορμή για αμαρτωλή διαγωγή, αλλά με αγάπη να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο. Άλλωστε, όλος ο νόμος συνοψίζεται σε μία φράση, στο να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Αν όμως δαγκώνετε και τρώτε ο ένας τον άλλον, προσέξτε μήπως αλληλοεξοντωθείτε.    Ελευθερία και αγάπη, Γαλ. 5,13­15

Ο ύμνος της αγάπης, Κορ Α 13, 4­8

Πρωτότυπο κείμενο Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀ ­ γάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ∙ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀ γάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

 Μετάφραση στη δημοτική Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη∙ εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί∙ εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται∙ είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος∙ ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπάει, όλα τα ανέχεται∙ σε όλα εμπιστεύεται, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει.

iv. Ο άνθρωπος ως διάκονος του πλησίον

       Κάθισε τότε ο Ιησούς, φώναξε τους δώδεκα και τους λέει: «Όποιος θέλει να είναι ο πρώτος, θα πρέπει να γίνει ο τελευταίος απ’ όλους κι ο υπηρέτης όλων».

Ιδιόμελο απόστιχο των Αίνων του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας

Πρωτότυπο κείμενο Κύριε, τὰ τελεώτατα φρονεῖν, τοὺς οἰκείους παιδεύων Μαθητάς, μὴ ὁμοιοῦσθαι τοῖς ἔθνεσιν ἔλεγες εἰς τὸ κατάρχειν τῶν ἐλαχιστοτέρων∙ οὐχ οὕτω γὰρ ἔσται ὑμῖν τοῖς ἐμοῖς Μαθηταῖς, ὅτι πτωχὸς θέλων ὑπάρχω, ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν, ἔστω πάντων διάκονος, ὁ δὲ ἄρχων ὡς ὁ ἀρχόμενος, ὁ προκριθεὶς δὲ ὡς ὁ ἔσχατος∙ καὶ γάρ ἐλήλυθα αὐτὸς τῷ πτωχεύσαντι Ἀ ­ δὰμ διακονῆσαι, καὶ λύτρον δοῦναι ἀντὶ πολλῶν τὴν ψυχὴν τῶν βοώντων μοι∙ Δόξα σοι.

Μετάφραση στη δημοτική Κύριε, μαθαίνοντας τους μαθητές σου να σκέφτονται σωστά, τους έλεγες να μην εξομοιώνονται με τους εθνικούς στην καταδυνάστευση των πιο αδύναμων. «Δε θα συμβαίνει αυτό σ’ εσάς, τους μαθητές μου, καθώς κι εγώ [ο δάσκαλός σας] έγινα φτωχός με τη θέλησή μου. Ο πρώτος ανάμεσά σας να είναι υπηρέτης όλων∙ ο αρχηγός [να είναι] σαν τον υπήκοο και ο διακεκριμένος σαν τον τελευταίο. Γιατί κι εγώ ο ίδιος έχω έρθει για να υπηρετήσω τον Αδάμ, που τα ’χασε όλα [τον χρεωκοπημένο], και να δώσω τη ζωή μου ως λύτρα για όλους αυτούς που μου φωνάζουν, δόξα Σοι».

 

Το πρόσωπο του Θεού

Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον τὸν Θεόν σου. Αββάς Δωρόθεος

        Όμως, δεν ήταν έτσι εξαρχής... Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούν τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις, θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, στις παρόδους και στα ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες. 30 Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον τὸν Θεόν σου. Αββάς Δωρόθεος, Επιστολαί διάφοροι Τα ρούχα τους είναι διάτρητα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων δίνουν ελεημοσύνη. Για τροφή ό,τι τύχει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους. Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, όσο μπορεί αυτή να συγκρατήσει ό,τι μπαίνει μέσα. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους διπλωμένα. Κρεβάτι, το έδαφος. Λουτρό, κάποιος ποταμός ή λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη μετακινήσεις και αγριάδα, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Ας όψονται η συμφορά και η ανάγκη.                                                                                                Γρηγόριος Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας

• 
  
• Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου                                  
• 

• Ο Ευαγγελισμός της Μαρίας για τη γέννηση του Μεσσία

  Η αναμονή του λυτρωτή για την απαλλαγή από τα δεινά της ζωής ποτέ δεν είχε λείψει από τη συνείδηση του Ισραηλιτικού λαού. Είναι αλήθεια ότι η αναμονή αυτή κατά καιρούς δοκιμάστηκε σοβαρά, όπως π.χ. στα χρόνια της παντοδύναμης ρωμαϊκής κατοχής. Και όμως κάποτε συνέβη κάπου στη χώρα του κάτι, που σηματοδότησε ότι άρχισε να πραγματοποιείται το σχέδιο της αγάπης του Θεού για χάρη όλων των ανθρώπων. Πώς ξεκίνησε αυτό το γεγονός; Ποιοι συνεργάστηκαν γι» αυτό με τον Θεό, και πώς; Τις σχετικές πληροφορίες και απαντήσεις έχουμε στα παρακάτω κείμενα από τα ευαγγέλια του Λουκά και του Ματθαίου.

  Λκ 1, Μτ 1,

  α΄ 26 Κατά τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ στην πόλη της Γαλιλαίας Ναζαρέτ 27 σε μια κοπέλα, που ήταν αρραβωνιασμένη με κάποιον που τον έλεγαν Ιωσήφ και καταγόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Την κοπέλα την έλεγαν Μαριάμ. 28 Παρουσιάστηκε σε αυτήν ο άγγελος και της είπε: «Χαίρε εσύ, προικισμένη με τη χάρη του Θεού· ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη απ' τον Θεό είσαι εσύ, περισσότερο απ» όλες τις γυναίκες». 29 Εκείνη μόλις τον είδε ταράχτηκε με τα λόγια του και προσπαθούσε να εξηγήσει τι σήμαινε ο χαιρετισμός αυτός. 30 Ο άγγελος της είπε: «Μη φοβάσαι, Μαριάμ, ο Θεός σου έδωσε τη χάρη του· 31 θα μείνεις έγκυος, θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. 32 Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Σε αυτόν θα δώσει ο Κύριος ο Θεός τον θρόνο του Δαβίδ, του προπάτορά του. 33 Θα βασιλέψει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος». 34 Η Μαριάμ τότε ρώτησε τον άγγελο: «Πώς θα μου συμβεί αυτό, αφού δεν έχω συζυγικές σχέσεις με άντρα;» 35 Και ο άγγελος της απάντησε: «Με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Θεού· γι' αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννήσεις θα ονομαστεί Υιός Θεού. 36 Μάθε ακόμη ότι η συγγενής σου Ελισάβετ συνέλαβε γιο στα γηρατειά της, κι έτσι, αυτή που την αποκαλούσαν στείρα, βρίσκεται τώρα στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης. 37 Για τον Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο». 38 Η Μαριάμ τότε είπε: «Είμαι μια δούλη του Κυρίου· ας γίνει το θέλημά του σ' εμένα, όπως μου το είπες». Κι έφυγε από αυτήν ο άγγελος.     β΄ 19 Ο μνηστήρας της Ιωσήφ, επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να την εκθέσει δημόσια, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα διώχνοντάς την κρυφά. 20 Όταν όμως κατέληξε σε αυτή τη σκέψη, του εμφα-νίστηκε στον ύπνο του ένας άγγελος σταλμένος από τον Θεό και του είπε: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ,... γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. 21 Θα γεννήσει γιο, και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους». 22 Με όλα αυτά που έγιναν εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης: 23 «Νά, η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας.» (Ησαΐας 7, 14;) 24 Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία τη γυναίκα του.

                                                                                                                 
• Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

• ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ (Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

• ΠΑΙΖΩ & ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΕ * ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ * ΜΝΗΜΗ * ΚΡΥΠΤΟΛΕΞΟ * ΠΑΖΛ          

ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ * ΠΕΣ * ΒΡΕΣ * ΤΑΙΡΙΑΞΕ * ΚΟΥΙΖ * ΚΡΕΜΑΛΑ
                              

                                 

• 
  

• ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 5
  Μονοθεϊστικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός και Ισλάμ

Ιουδαϊσμός

    

Ισραήλ, ένας περιπλανώμενος λαός μέσα στην ιστορία

          Η θρησκεία βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας του εβραϊκού λαού. Σύμφωνα με τα ιερά κείμενα των Εβραίων, ο ίδιος ο Θεός επέλεξε τους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, για να διδάξουν στον λαό τους τη μονοθεΐα, δηλαδή την πίστη σε έναν Θεό. Σε αυτούς υποσχέθηκε ο Θεός τη δημιουργία ενός λαού από τους απογόνους τους και την κυριαρχία στη γη. Αρχικά επρόκειτο για την ιστορία μιας οικογένειας, της οικογένειας των πατριαρχών.

         Στη συνέχεια, η πείνα και οι δύσκολες συνθήκες έφεραν την οικογένεια στην Αίγυπτο, όπου βρήκε τροφή και καταφύγιο. Με την πάροδο των χρόνων, όμως, η οικογένεια αυτή πλήθυνε, η κατάσταση άλλαξε και οι Εβραίοι βρέθηκαν δούλοι των Αιγυπτίων, μέχρι τη στιγμή που, με ηγέτη και καθοδηγητή τους τον Μωυσή, ελευθερώθηκαν από τον ζυγό και ξεκίνησαν την πορεία τους μέσα στην έρημο, προς τη Γη της επαγγελίας, της υπόσχεσης. Εκεί, μέσα στην έρημο, οι Εβραίοι διαμορφώθηκαν ως λαός, ήρθαν σε επαφή με τον Θεό και παρέλαβαν τις 10 εντολές κι όλο τον Νόμο, τη λεγόμενη Τορά, που διέπει τη θρησκεία τους και θέτει τα θεμέλια των κοινωνικών αρχών οι οποίες μέχρι σήμερα εμπνέουν και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις των ανθρώπων στις οργανωμένες κοινωνίες. Εκεί στην έρημο, σύναψαν μια «Διαθήκη», δηλαδή μια συμφωνία, με τον Θεό: εκείνοι υποσχέθηκαν ότι θα υπακούν στον Θεό και θα τηρούν τον Νόμο του, και ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα τους προστατεύει και θα τους θεωρεί λαό του.

           Μετά από περιπλάνηση 40 χρόνων οι Εβραίοι έφτασαν στη Γη της Επαγγελίας. Στο πέρασμα των αιώνων, αναδείχθηκαν σπουδαίοι ηγέτες που οδήγησαν τον εβραϊκό λαό σε καιρούς ειρήνης και σε καιρούς πολέμων με τους εχθρούς του. Αναδείχθηκαν προφήτες που δίδασκαν τους Εβραίους να είναι πιστοί, όταν εκείνοι ξεχνούσαν την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Θεό. Αναδείχθηκαν βασιλείς σοφοί και εμπνευσμένοι. Ο βασιλιάς Δαβίδ ήταν αυτός που καθιέρωσε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους και ο γιος του, ο βασιλιάς Σολομών, έχτισε εκεί τον φημισμένο Ναό (Ναό της Ιερουσαλήμ ή Ναό του Σολομώντα). Από τότε, οι Εβραίοι όλου του κόσμου θεωρούν την Ιερουσαλήμ ως ιερή πόλη και κοιτίδα του πολιτισμού τους. Για τους Εβραίους, η ιστορία τους αφηγείται την αγάπη και την παρέμβαση του Θεού σε κάθε πτυχή της ζωής τους.

• Ισλάμ

 

 Το Ισλάμ ως θρησκευτική πίστη                                                      Οι πέντε στύλοι 

        Το αραβικό ουσιαστικό Ισλάμ σημαίνει «υποταγή στον Θεό και το θέλημά του», το οποίο αποκάλυψε με το κήρυγμά του ο Προφήτης (του Ισλάμ) Μωάμεθ. Έτσι, στο Κοράνι η λέξη μουσλίμ (μουσουλμάνος) αναφέρεται σε αυτόν που παραδίδει τον εαυτό του στον Θεό και το θέλημά του. Βαθμιαία, ο όρος Ισλάμ κατέληξε να προσδιορίζει τη συγκεκριμένη θρησκεία και τον πολιτισμό που δημιούργησε. Βασικές πηγές της μουσουλμανικής θρησκευτικότητας είναι το Κοράνιο και η Παράδοση του Προφήτη.

Το Κοράνιο: ο λόγος του Αλλάχ 

Το Κοράνιο είναι το απόλυτο θεμέλιο του Ισλάμ και οι Μουσουλμάνοι το θεωρούν αντίγραφο του ουράνιου πρωτότυπου βιβλίου, το οποίο βρίσκεται πάντοτε μπροστά στον Θεό και από το οποίο ανακοινώθηκε το θέλημα του Θεού. Η λέξη σημαίνει «ανάγνωσμα» αλλά και «απαγγελία». Σύμφωνα με την αραβική παράδοση, μια νύχτα του μήνα Ραμαντάν, ενώ ο Μωάμεθ βρισκόταν σε περισυλλογή στη σπηλιά Χίρα κοντά στη Μέκκα, παρουσιάστηκε μπροστά του ο άγγελος Γαβριήλ και τον διέταξε να απαγγείλει ένα κομμάτι από το ουράνιο αρχέτυπο του Κορανίου. Λέγεται ότι κατά τη νύκτα αυτή κατέβηκε ολόκληρο το Κοράνιο ως τον χαμηλότερο ουρανό, αλλά αποκαλύφθηκε αργότερα στον προφήτη, μέσω του αγγέλου Γαβριήλ, διαδοχικά και κατά μικρά τμήματα.

ΙΣΛΑΜ(ΒΙΝΤΕΟ) 1  2